نماز یاد آور حضور خدا در تمام لحظات زندگی انسان است.

هر مسلمان روزی 5 بار به نماز می ایستد تا اعلام کند بدون رضایت خداوند هیچ کاری را انجام نخواهد داد.

نماز پناه بردن به خداوند از شر وسوسه های شیطان است، شیطانی که در همه حال به دنبال فریب دادن انسان و دور کردن او از مسیر درست و خداوند است.

کسی که نماز می خواند آرامش را در راز و نیاز با خدا می بیند، و با این کار خود را به معبود خویش نزدیک تر می کند.

فرد نماز خوان در لحظات سخت و مشکلات زندگی به خداوند پناه می برد و از او یاری می جوید و محال است خداوند پاسخی به این خواسته ی بنده ی مومن خویش ندهد.

هر فرد مسلمان می داند که نماز ستون دین بوده و خواندن آن بر هر مسلمانی واجب است، بنابراین به محض شنیدن اذان کارهای دیگر را متوقف کرده و برای ایستادن در حضور خدا آماده می شود.

او می داند که هنگام نماز باید ذهن و قلب خود را خالی از امور دنیوی کند و با حضور قلب در پیشگاه خدا حاضر شود.

امام صادق (ع) می فرماید: ” هنگامى که به نماز ایستادى بدان که در پیشگاه خداوند هستى و اگر او را نمى بینى، او تو را مى بیند. پس به نمازت توجه کن ”

نماز خواندن دل انسان را صفا می دهد و بالعکس دوری از آن باعث تیرگی قلب آدمی می گردد.

پیامبر اکرم (ص) نماز را به جوی آب روانی تشبیه می کند که انسان روزی پنج مرتبه بدن خویش را در آن شستشو داده و از تمام پلیدی ها و گناهان پاک می شود.

اگر فردی تنبلی کند و با اشتیاق نماز نخواند پس از مدتی دیگر رغبتی برای نماز خواندن نخواهد داشت و روز به روز از خداوند دور تر می شود.

اهمیت و ارزش نماز بر هیچ کس پوشیده نیست و فرد مسلمان از زمان کودکی با این مسئله آشنا می شود، پس نداشتن فرصت یا بهانه هایی از این قبیل، توجیه قابل قبولی برای سبک شمردن نماز نیست.

حضرت باقر (علیه السلام) مى‏ فرمایند: ان للیل شیطاناً یقال له: الرها، فاذا استیقظ العبد و أراد القیام الى الصلاه فقال له: لیست ساعتک ثم یستیقظ مره اخرى فیقول له: لم یأن لک، فما یزال کذلک یزیله یحبسه حتى یطلع الفجر، فاذا طلع الفجر بال فى أذنه ثم انصاع یمصع بذنبه فخراً و یصیح؛(10)

به تحقیق یکى از شیاطین به نام "رها" در شب مأموریت دارد که فردى که مى‏ خواهد براى نماز شب بیدار شود وسوسه کند که براى نماز به پا نخیزد؛ پس وقتى شب از خواب بیدار مى ‏شود به او مى‏گوید هنوز زود است و در مرتبه بعد هم همین طور تا طلوع صبح تلاش مى‏ کند که او براى نماز شب بلند نشود و وقتى صبح طلوع مى‏ کند از خوشحالى فریاد مى‏ زند و بر این کارش افتخار مى ‏کند «و یکى از مواردى که شیطان افتخار مى‏ کند جایى است که بتواند کارى کند که کسى نماز نخواند».